Mijn drang om te betalen ging niet weg toen ik het 'zonder geld' experiment indook; hij werd juist pijnlijk zichtbaar.
Drie dagen later gaat de camera aan en raken we bijna niet uitgepraat. Gewoon een fakking leuk gesprek, in twee delen opgeknipt.
En om simpelweg af te gaan op wat levendig voelt. En hoe een lunch-tentje om de hoek en de dood van mijn vader mij naar die moed helpen.
Oudere blogposts vind je hier.
Ik check mijn persbericht. Nee, ‘ruilmiddel’ staat er toch echt niet in. En toch vinden meerdere journalisten dat ik geld weer zie ‘als het ruilmiddel waar het ooit mee begonnen is’.
> Zie