Louis leefde begin jaren negentig drie jaar zonder geld. Hij bracht er nooit iets over naar buiten. Tot nu. Met woorden waar ik bijna jaloers van word. In een brief aan mij en hemzelf en iedereen.
Geraakt. Niet omdat ik het zo leuk vind om mezelf te zien en te horen, maar omdat dit zó goed in elkaar zit.
MaatschapWij wil de beweging naar een SamenLeving zichtbaar maken, onder andere door wekelijks korte video-interviews te publiceren. Alles aan de filmpjes getuigt van aandacht en toewijding. Ik voel me vereerd dat ik tussen mag staan. En Nadine schreef een ijzersterk stuk over keihard werken om in de toekomst te kunnen doen wat ik eigenlijk nu wil doen, wat voordat ik kan doen wat ik écht wil moet ik eerst nog even flink aan de bak…'
Henk Bovekerk maakte werk van onze ontmoeting. Vooral de inleiding doet mij glimlachen: eerlijk, met humor en een gezonde dosis (zelf)spot. En een schilderij! Speciaal voor de gelegenheid gemaakt door Sander Abbema.
Ik check mijn persbericht. Nee, ‘ruilmiddel’ staat er toch echt niet in. En toch vinden meerdere journalisten dat ik geld weer zie ‘als het ruilmiddel waar het ooit mee begonnen is’.
Maar ik ben voor jullie toch helemaal geen goed nieuws? Mijn eerste gedachte toen Floor mij berichtte. Ik belde, kreeg een oprechte stem aan de lijn en zei ‘Ja’. Een beleggings-app die tegengeluid duldt en zelfs uitnodigt: tof. Floor stelde retegoede vragen en wist een gesprek van drie uur tot een krachtig stuk te breien. Met aan het eind een paar leuke vragen: ‘Hoe betaal je je rekeningen als je niet meer voor geld werkt?’ en ‘Hoe rijm je “leven” met geld verdienen?’
Mijn drang om te betalen ging niet weg toen ik het 'zonder geld' experiment indook; hij werd juist pijnlijk zichtbaar.
Drie dagen later gaat de camera aan en raken we bijna niet uitgepraat. Gewoon een fakking leuk gesprek, in twee delen opgeknipt.
En om simpelweg af te gaan op wat levendig voelt. En hoe een lunch-tentje om de hoek en de dood van mijn vader mij naar die moed helpen.
Oudere blogposts vind je hier.
The story so far only told in Dutch. From a sleepless night in 2013, to the realisation that now drives me to do what I do: ‘The desire for a life that feels like living instead of surviving is something we all know inside, but we are not validated in that. We are validated by something else that completely goes against the grain of who we are.’
Thanks Deborah for a fantastic piece — en aangenaam :-).
Read the article on DutchNews.nl >